Jesper

Wat begon als een gezellig dagje Antwerpen eindigde in een drama...

Donderdag 6 juli parkeerden we onze auto in de parkeergarage van de Stadsschouwburg;

op onze weg naar 'Het Scheld' viel ons oog op een glazen pui met daarop het woord 'Antwerpse Puppykennel';

daar we allebei verzot zijn op dieren was het uitwisselen van een blik voldoende ons het winkeltje te doen instappen.

We waren net binnen of we hoorden een geluid dat ons altijd als muziek in de oren klinkt: het gemiauw van kittens!

In een van de hokken ontdekten we een nestje zwartwitjes;

schuin onder hen zat echter iets dat onze harten meteen deed smelten: een piepklein rood katertje dat miauwde dat

het een lieve lust was!

Het keek ons aan met een blik die ons meteen inpakte en hoewel we besloten dat het verstandiger was het winkeltje

meteen te verlaten om er nooooit meer terug te komen wisten we het eigenlijk meteen:

DAT kitten gaat mee naar Nederland!

'Wijs' als we zijn zijn we toen toch maar weggegaan om een aantal Antwerpse terrasjes met een bezoek te vereren;

we kregen het rode kitten echter nier uit ons hoofd en we besloten dat we na het 'stadten' de puppykennel nog

even zouden bezoeken en als het kitten er dan nog zou zitten (konden we ons eigenlijk al niet voorstellen) zou het

het onze worden.

En OF het kitten er nog zat!

Meteen na binnenkomst van de dierenwinkel klonk dezelfde muziek en voor we het wisten hadden we 2000 frank

omgeruild voor een klein energiek rood kitten, dat eerst verdween in een kartonnen doos en even daarna in een

auto met nederlands kenteken... op naar Rotterdam!

Natuurlijk voor vertrek nog wel even aan de winkelbediende gevraagd of het diertje wel gezond was (nog herinner

ik me z'n antwoord: 'vandaag in ieder geval meneer') en of er geent was (het aan ons overhandigde inentingsboekje

bevestigde dat) maar niets scheen een gelukkige en langdurige mens/dier-relatie in de weg te staan.

Terug thuis meteen het diertje (dat we ondertussen Jesper gedoopt hadden) uit z'n benarde positie bevrijd;

vol energie en goede wil sprong het diertje uit z'n kartonnen kooi, de wijde wereld in!

Het eerste dat we deden was hem de plaats van het kattebakje wijzen en hem voorzien van een overheerlijk bakje

kittenvoer (we herinneren ons dat -ie dat bakje in een mum van tijd leeg had...) waarna het tijd was voor de kennis-

making met onze andere 4 katten...

na de bekende snuffel- en blaasrituelen leken ook onze andere katten geen al te grote bezwaren tegen een definitief

samenzijn te hebben en het geluk leek ons toe te lachen...

De eerste nacht met Jesper was een feest: nog nooit zijn we op een prettigere manier uit ons slaap gehouden...

Jesper hield maar niet op met kopjes geven en spinde dat het een lieve lust was...

het leek ons oneindig dankbaar dat we hem hadden meegenomen en zag de toekomst in ons gezin uiterst

zonnig in!

Na lang kroelen met Jesper en praten met elkaar hoe fijn het allemaal zou worden vielen we uiteindelijk toch in

slaap...

De volgende morgen ontdekten we dat Jesper ons bed verwisseld had voor een van de kattemanden waaruit -ie

ons met grote ogen lag aan te kijken...

we sprongen uit bed, aaiden Jesper wat en gingen naar beneden, en hadden eigenlijk verwacht dat Jesper ons op

de voet zou volgen... Jesper bleef echter in de mand liggen.

We besloten dat -ie wel moe zou zijn van alle consternatie van de dag ervoor en zetten ons aan ons ontbijt.

Na het ontbijt (dat bij ons altijd vrij lang duurt) nog geen spoor van Jesper, en we besloten naar boven te gaan om

een kijkje te nemen...

Jesper lag nog steeds in de mand en we bemerkten dat -ie wat koud aanvoelde.

Daar we toch al van plan waren met hem ter controle naar onze dierenarts te gaan besloten we dat niet uit te

stellen en onze plannen voor die dag wat bij te schaven, en eerst maar even langs de dierenarts te rijden.

Onze dierenarts bekeek het diertje zorgvuldig en bemerkte twee dingen:

z'n temperatuur was wat aan de lage kant en het bleek nodig hem een vochtinfuus toe te dienen.

Hij drukte ons op het hart het beestje goed warm te houden daar z'n temperatuur niet verder mocht zakken.

Ook zei -ie ons dat de door de verkoper in de dierenwinkel opgegeven leeftijd ('een week of zeven/acht') zeker

niet klopte en dat het eerder een week of vier/vijf zou moeten zijn...

mede met het oog op de leeftijd besloten we dat het goed zou zijn Jesper kittenmelk te geven;

als -ie het zelf niet tot zich zou nemen zouden we het hem moeten toedienen met behulp van een spuitje.

Thuisgekomen legden we Jesper terug in z'n mandje en legden twee warmwaterkruiken aan weerskanten van het

kitten dat in vergelijk met de dag ervoor aanzienlijk rustiger was;

het spinnen was verstomd en van het energieke katje dat we van de dag ervoor kenden was eigenlijk niet zoveel

over...

Tijdens het stofzuigen bemerkte ik in een van de slaapkamers een behoorlijke plas naar wat me kots leek...

het viel me op dat het er heel waterig uitzag en bij het opnemen begon het licht te schuimen...

totaal anders als de kattekots die ik kende (ik heb m'n hele leven katten gehad en heb al heel wat plasjes kots

opgeruimd...)

De ochtend ging over in de middag en met Jesper ging het niet goed.

De energie leek volkomen verdwenen en de oogjes stonden dof, terwijl het derde ooglid zichtbaar was...

Het voorgeschotelde eten en drinken werd compleet genegeerd;

de met behulp van het spuitje toegediende kittenmelk bleef gelukkig binnen zodat we de moed er toch inhielden,

immers, we hielden het beestje lekker warm en zorgden dat het voeding binnenkreeg... wat kon er misgaan?

Alles. En snel ook.

De toestand van Jesper holde achteruit en 2 uur later was de situatie zo slecht (het beestje bewoog amper nog,

alle energie leek uit hem te zijn weggevloeid) dat we besloten hem snel als de wind naar onze dierenarts te brengen...

daar aangekomen bleken we de enige patient en konden we gelukkig meteen doorlopen waarna Jesper op de

behandeltafel werd gelegd en de dierenarts zich met een zorgelijke blik in de ogen over hem heenboog...

Toen ging alles heel snel.

Nadat de arts ons had gezegd dat de situatie kritiek was (dat hadden we inmiddels zelf ook begrepen) diende hij

het katje nog een vochtinfuus toe en nam ondertussen de temperatuur op... 39 graden en dus te hoog.

Een tweede- en derde infuus volgde maar met Jesper ging het slechter en slechter...

De arts zei ons dat het onbegrijpelijk was dat het beestje in zo'n korte tijd (immers, een paar uur geleden had hij

hem nog gezien) zo ziek geworden was;

hij sprak van 'ernstig vochttekort' en 'ondervoed' en zei dat we nu alleen maar konden afwachten...

plotseling begon het beestje te trillen en hoorden we een zacht miauwtje, waarna het beestje begon te schokken en

de kittenmelk via neus- en bekje het doodzieke kattenlijfje verliet... toen niets meer.

Even later liet het beestje ook z'n urine lopen en het was duidelijk: ons lieve rode katertje was niet meer.

Wij en onze dierenarts hadden gedaan gedaan wat we konden maar dit beestje was niet te redden.

Wederom sprak onze arts z'n verbazing uit dat een op het oog zo'n gezond beestje in een dag tijd zo enorm ziek

kon worden;

toen we hem vertelden dat het diertje in die puppykennel in Antwerpen ook zo kerngezond leek keek hij ons

stomverbaasd aan.

'WAAR heb je dit beestje vandaan zei je?'

'Uit een puppykennel in Antwerpen' dorst ik nog te antwoorden, maar de blik in z'n ogen vertelde me dat ik verder

beter m'n mond had kunnen houden.

NATUURLIJK wist ik dat het kopen van een huisdier in Belgie al jarenlang afgeraden wordt in Nederland;

NATUURLIJK kende ook ik de verhalen van de mensen die zich op de Antwerpse Vogelenmarkt zo vergist

hadden, net zo als... als wij nu dus.

Soms is het hart gewoonweg te groot en het kitten veel te leuk...

Onze arts vertelde dat de praktijken zoals ze zich vroeger afspeelden op de Vogelenmarkt zich hadden verplaatst

naar dierenwinkeltjes en zgn. kennels;

hij vertelde ons dat doodzieke kittens en puppies in Belgie chemisch opgepept worden waardoor het lijkt alsof je te

maken hebt met een kerngezond, levenslustig diertje;

pas nadat het middel uitgewerkt is merk je dat je in feite een doodziek diertje gekocht hebt.

Het duizelde ons. Alle stukjes van de puzzel vielen inenen op z'n plaats.

Onze Jesper had nooit een kans gehad.

Al hadden we hem nog meer liefde en warmte gegeven, al hadden we hem nog beter verzorgd, al hadden we nog

verwoedere pogingen gedaan hem beter te knuffelen... het had allemaal geen enkele zin gehad.

Puur uit winstbejag was onze Jesper veel te vroeg bij z'n moeder weggehaald en in een kooi in een puppykennel

gedonderd, en in plaats van hem dan nog goede voeding te geven zodat het kleintje op z'n minst nog een kansje

had gehad dit barre avontuur te overleven was hij volgespoten met een chemisch middeltje om hem er tenminste

nog goed uit te laten zien...

Woorden schoten ons tekort. Tranen niet.

Wat hebben we er een hoop gelaten en wat missen we onze Jesper tot op de dag van vandaag.

Het is voor ons onvoorstelbaar dat er dus mensen zijn die voor een paar rotte centen ZO met dieren - en indirect

dus ook met hun medemensen - omgaan. ONVOORSTELBAAR!

Ons rest niets dan ONZE medemensen- en dierenvrienden te waarschuwen: TRAP ER NIET IN!

Wees niet zo stom als wij - en met ons nog veel te veel nederlanders die zo'n dierenwinkel of puppy/kitten-kennel

instappen.

En als je er dan toch instapt - STAP er dan tenminste niet in en KOOP NIETS!

Alleen wanneer de lieden achter deze winkeltjes niets meer verkopen zal het kwaad zichzelf uitroeien.

NAWOORD

Het is niet onze bedoeling slechts aandacht te vestigen op de belgische misstanden op het gebied van het verhandelen van

huisdieren, natuurlijk komen ook in Nederland wanpraktijken voor.

De kans dat je in Nederland op een manier als hierboven beschreven de neus stoot is echter, als gevolg van een betere/

strengere wetgeving op dit gebied EN de betere controle op de naleving van deze wetgeving, een stuk kleiner.

In het algemeen geldt: bespaar jezelf een hoop verdriet en ellende en sluit elk risico uit!

Op zoek naar een kitten of puppy?

Leg je oor eens te luisteren in je kennissenkring, bezoek een asiel, loop eens langs een boerderij of steek je licht op bij een

betrouwbare fokker!

Het geval van Jesper staat niet op zich....

surf naar http://suy.webhostme.com en lees het treurige verhaal over het puppy Toby!

Gekocht in notabene dezelfde dierenwinkel als Jesper!!